Yessssssssssssssssssssssssss! We hebben het voor mekaar! We vertrokken in Nogarao met goede moed. Kon het ons wat schelen dat men meteen wat kuitenbijters serveerde. Op eentje komt het niet meer aan… Het zonnetje verstopte zich lang en dat was maar goed ook. In Franqueville stopten we een eerste keer na 36km… wisten wij veel dat 10km verder de rit van de Tour de France begon. Sorry Vincenzo Nibali dat we niet eens langs zijn gekomen! We hadden een afspraak met Maria… en vrouwen laat je niet wachten. Op deze fantastische reis kwamen we toch wel Freddy Plehiers tegen zeker. Plots een belletje… Fred rijden jullie op de D935? Inderdaad… luttele tellen later een knuffel! De wereld is klein!
Op een zucht van Tarbes haalden we een laatste keer de picknicktafel boven… geen enkele begeleider zal er morgen rouwig om zijn als het niet meer moet. Het was tijdens de rit opvallend stil… het eerste bordje LOURDES miste zijn effect niet! ‘We zijn er bijna’, fluisterde Johan me in het oor. Op 2km van de ‘grot’ trok ik mijn t-shirt van Bas en Renée aan! Enkel met dit t-shirt aan is mijn missie geslaagd. Het onthaal was overweldigend. Audrey was de orkestmeester. ‘Yes you can’, was de boodschap van mijn kleinkinderen doorgegeven door Kevin en Evelien. Yes… opa heeft het geklaard met de hulp van echte vrienden. Geert en Ivan waren mijn engelbewaarders… Moed inspreken en weten dat er nooit een antwoord komt, is straf.
Waar plaats ik deze trip in de rijke geschiedenis van onze club? 11 dagen fietsen is niet min. Net zo min 11 dagen op elkaars lip leven simpel is. Geven en nemen ligt dan doorlopend in een balans. Wij hielden die balans perfect in evenwicht omdat iedereen wou dat deze missie zou slagen.
Na de begroeting door onze supporters volgde er een WTCL-moment met ooooooooooo’s in een brasserie in de schaduw van de grot. Die momenten koester ik. Opnieuw hebben we bewezen dat we heel groot kunnen zijn in kleine dingen. Lourdes sla ik op in mijn geheugen. Voor eeuwig en altijd zijn ze synoniem voor Bas en Renée, voor Evelien en Wim, Kevin en Brecht! 1.6.2009, de geboorte van Bas, veranderde alles! Dankbaar om de vele mooie momenten schuif ik vanavond aan voor de ‘kaarsjesprocessie’! Pas dan is mijn belofte helemaal ingelost.
Duizendmaal dank aan de vele mensen, die ons in woord en daad steunden. Deze welke ik niet hoorde… ook bedankt! Weten dat jullie de blog volgden volstaat… en bevestigt dat het jullie interesseerde! Of er morgen een blog is, weet ik niet! Wat brengt de avond? De nacht? Wie weet wat er op me afkomt? De focus staat nu reeds op normaal…
Freddy
Proficiat aan allen
Proficiat aan iedereen.!!!!! Jullie mogen fier zijn ! Zie je wel Freddy dat het je zou lukken!!voor Laura trouwens ook chapeau meisje je mag fier zijn! Tot in masseren en geniet nu maar allemaal xxx
Proficiat aan allen. Mooie prestatie. Jullie zullen hier nog lang aan terugdenken. Morgen eens met de fiets in Lourdes binnen wandelen en dan terug met “nieuwe banden” naar huis. Verkopen ze daar ook pinten van 1L vraag ik me af??? Tot binnenkort.
Yes. We zijn er! Door het weerzien van vrouwtjelief en nog steeds problemen met de hiel als ik stap, had ik even geen tijd noch goesting om iets op onze blog te droppen. Maar na een verkwikkende nachtrust zie ik het weer helemaal zitten. Gisteren zijn we heel rustig naar onze eindbestemming gereden, de schrik van de valpartij van de vorige dag zat er nog een beetje in denk ik of speelde andere gedachten ons parten. Zoals de te verwachten emoties of de pijntjes hier en daar. Laat ik hier nog even iedereen bedanken voor organisatie , volgen , valiezen sleuren , boterhammen smeren, en grappen vertellen. De lijst is eindeloos en ik kan nog niet de helft van het vele werk inschatten. BEDANKT!!! Onderweg sprak Ronny over de beklimming van de Tourmalet, maar heeft zich later toch bedacht. Ook Ivan hadt het over terugkeren met de fiets, sorry Ivan maar je bent de enige leraar in de groep. En daarbij zou ik bij aankomst geen vrouw meer hebben, denk ik. Straks ontbijt met de Lambroekers, misschien wil Rita wel ergens heen vandaag. Voor mij zal dit mijn laatste schrijven zijn. Ik sluit af met een trots gevoel van de geleverde prestatie en de hechtere banden die onderweg toch wel gesmeed zijn. Doei!
yes! het is gelukt !!! Jullie hebben de eindbestemming, jullie doel, bereikt.. na 11 lange dagen van afzien, leute, vermoeidheid en af en toe wat kleine ongemakjes… jullie mogen fier zijn op jullie prestatie! Maar ik ben zelf ook enorm fier op mijn papa, op onze ‘pepe koers’… hij heeft zelf ook al heel wat ongemakjes gehad de laatste jaren, en hij is ook nie meer van de allerjongsten he 😉 ik was enorm ontroerd en geëmotioneerd toen ik hem rond half 3 aan de lijn kreeg… dikke proficiat papa, ik en Milan zijn trots dat je dit gedaan hebt! Geniet nu nog maar een paar dagen samen met mama en de rest van Lourdes… brand een kaarske voor ons, voor de 2 oma’s en voor mijne vent zijn oog 🙂 en wij kijken alvast uit naar maandag, een dikke knuffel van ons zal jouw deel zijn 🙂
DAAR ZIJN ZE!!!! En in Lourdes zullen ze het geweten hebben…hen opwachten tijdens dat laatste uurtje aan ‘Porte Saint ….’ duurde langer dan die elf dagen… het spandoek van Evelien en Kevin, het T-shirt met Freddy’s kleinkinderen, de tranen van die stoere mannen, en vooral de hereniging met mijn wederhelft zal ik niet vlug vergeten. Om toch even stil van te worden.
hey Fred en Co, respect en bewondering zijn mijn twee grootste woorden die ik heb !! Nen dikke proficiat op en naast de fiets… geniet nu maar van spijs en vocht. en pas op van uw kartonsken want da durft wel een in brand schieten schijnt et ….. Ave Ave Maria. Werner,Mieke, Lisa en Elena
Mannen , vrouwen en juffrouwen dit is heel straf wat jullie gedaan hebben , nog eens aan iedereen nen dikke proficiat . Geniet er maar eens goed van , maar vergeet morgen niet uit te bollen .
Dag Laura, ik heb de hele tijd altijd over de mannen gesproken en hen via deze blog aangemoedigd. Daarom ben ik speciaal voor jou een oprecht proficiat verschuldigd. Ik weet dat jij al graag met de fiets sport, ik durf te hopen dat jij de fiets nu ook ontdekt hebt om te reizen. Voor jouw generatie betekent de fiets misschien nog meer vrijheid dan voor ons en dan de auto. Met de fiets kan je verre en mooie reizen maken, alleen of met vrienden. Heel mooi dat je dat met je papa en mama en vanop de fiets hebt willen doen!! Schitterend.
Ik heb jullie alle dagen gevolgd, dikke proficiat aan allen, lourdes is een plekje apart eh Freddy
Geef er maar een lap op vanavond allemaal, dubbel en dik verdiend, proficiat aan gans de crew! ! tot in Massemen, we klinken dan wel eens, doeiiiiiiiiiiiii
Proficiat aan alle ‘rijders’ en ‘begeleiders’. Nu eens ferm profiteren, na…….de kaarskensprocessie. Good luck, een goeie vriend
Proficiat mannen en Laura met jullie prachtige prestatie. Deze belevenis zullen jullie nog lang koesteren en het toont eens te meer aan dat een mens prachtige prestaties kan leveren als men er maar blijft in geloven. Groetjes Johan
Hoe moeilijk de dagen waren na 11 dagen is het ons allemaal gelukt laat ze maar zeggen ze komen er niet we hebben bewezen dat zo een leuke bende niet klein te krijgen is
Als ze morgen zeggen ga je volgende week weer mee dan doe ik dit terug als ze allemaal weer mee gaan
Bedankt vrienden
Proficiat met volbrengen van jullie missie grote presatie van jullie allen, ik vraag me wel af hoe ik het zou verteerd hebben maar om dat te weten moest ik maar mee gereden hebben.
Geniet maar en weer een belevenis rijker.