Périgueux-Marmande, 115km! Hotel Campanile!

Mijn humeur is beter, dan toen ik vanmorgen Périgueux verliet! Ik weet niet wat het was… Plots bekeek ik alles door een donkere bril… Met mijn tanden kon ik hout klieven. Angst om wat zich zou aandienen misschien? De warmte? De hellingen? Alles werkte op mijn zenuwen… Moe worden zeker! Moe zijn… ik geef het graag toe!

We verlieten Périgueux richting Bergerac! Eerst wat bergaf en dan plots boem-patat serieus bergop… De eerste keer schakelen naar de kleinste versnelling (39×28). Daarna via een D-weg op en af. Het treintje bolde goed. In Saint-Georges de Montclar knepen we na 37km de remmen dicht. Opnieuw een stop in een groen en mooi decor. Vandaar naar de agglomeratie van Bergerac… De route nationale, de brug naar de D933, viel mee!

MONBAZILLAC! Château, degustatie… Bedankt, nu niet! De ‘caves’ niet te tellen op de vingers van één hand! Een spitse puist schoof men voor de wielen. In Rouffignac de Sigoules, net voorbij de top van die col, ademde alles geel, groen, wit en bolletjes uit! De TOUR de FRANCE! We volgden het traject dat de renners vrijdag ook volgen! De laatste 30km reden we over een Vlaamse Ardennen-traject! Op en af, maar te doen! Krampen hinderden Patje even… Johan en Geert blijven hinder ondervinden van pijnlijke voeten. Wie niets voelt, steekt de vinger op!

Inmiddels staan er meer dan 1000km op de teller. Nog 2 ritten te gaan… Morgen rijden we naar Nogaro! Nogaro? Ik geef graag toe dat ik er nog nooit van hoorde voor ik aan deze reis begon. Verkennen, doe ik opnieuw! Niets laat ik aan het toeval over.

Men voorspelt de komende dagen opnieuw onweer! Hopelijk valt het mee! Deze voormiddag was het warm, maar doenbaar! Na de middag klom het kwik op tot 32°! Toen het echt bloedheet werd, hadden we al een douchke gepakt.

Tot morgen!

Freddy