Goeie morgen,

Deze jongen had niet zijn beste nacht en daar zijn verschillende redenen voor. Knie en rug doen pijn, maar er is meer. Emoties overvallen de groep. ‘We zijn er bijna’, zong Laura gisteren tijdens de rit naar Nogaro. We zijn er bijna. Na wat gisteren gebeurde, weiger ik nu al victorie te kraaien. Vandaag zal ik nog meer dan de dagen er voor opletten. Nu mag het niet meer fout gaan.

Gisterenavond zaten we opnieuw samen in de bar. Die avond was gelijk aan vele andere en toch weer niet. Een mail van mijn zoon Kevin maakte me stil. Toen mijn schoonzoon Wim Basje doorgaf, was het hek helemaal van de dam. ‘Dag, opa! Morgen een dikke duim, opa’, riep Basje me toe. Geert hield het aan tafel niet droog. Ivan vreest de confrontatie met Lourdes! Na iedere rit valt hij me snikkend in de armen. Ik weet waarom dit voor Ivan zo een belangrijke trip is. Omschrijven in woorden wat Ivan tijdens deze reis voor ons betekende, kan ik niet. Kilometerslang reed Ivan op kop, hij was de gids. En het heeft gebotst ook met ondergetekende. Ivan blijft zijn eigenzinnige zelf. Dat hét gelijk niet bestaat, heeft Ivan inmiddels begrepen. Ivan is een kerel met een koekenbroden hart. Ik zal er zijn op weg naar Lourdes, Ivan! Samen kraken we harde noten. Duizendmaal, bedankt! Johan, Ronny, Patrick, Willy, Geert en Laura wil ik bedanken voor de kameraadschap en het wederzijds respect. Onze ketting was één sterke schakel! Merci!

Met Lourdes in zicht wil ik de vele supporters, die dagelijks een bericht stuurden, bedanken. De groep reageerde telkens enthousiast wanneer ik het voorlas. Bedankt Christine en Lotte, Carine en Dirk! Bedankt ook aan de vrouwen van de fietsers op het thuisfront. Zonder jullie steun hadden we dit niet gered. Last but not least dank ik mijn Carine. De voorbije zes maanden was ik niet de meest gezellige partner. Lourdes werd een obsessie… Als ik weer eens thuiskwam van een training welke tegenviel, was ik niet te genieten. Samen hebben we naar deze reis toegeleefd. In de polders van Blankenberge heb ik gevochten tegen de natuurelementen, maar vooral tegen mezelf. Als ik in de zetel plofte, was jij er om me te steunen. Merci, muis! Ik sta bij jou in het krijt.

Nu ontbijten en dan de baan op. Alweer… 11 dagen een vast ritueel. Als voorzitter ben ik fier. Heel fier op een schitterende club. Tot vanavond in Lourdes! Wat een heerlijke gedachte.

Freddy