1000km op de teller!

Met de fiets van Massemen naar Loudes van 15 juli 2014 tot 28 juli 2014

Op 1 juni 2009 werd Bas De Grauwe, mijn eerste kleinkind, geboren. Met mijn vrouw Carine en clublid Marc Verleysen verkende ik op dat moment een fietsvakantie in de champagnestreek. Die dag hadden we er al enkele degustaties opzitten en genoten we van een overheerlijk etentje. ‘Freddy, proficiat, je bent opa van Bas’, liet mijn schoonzoon Wim weten. Mijn dochter Evelien zou in augustus bevallen… Basje was veel te vroeg op de afspraak. Er waren nogal wat complicaties. Basje vocht voor zijn leven en ik trok met mijn diepgelovige moeder naar Oostakker-Lourdes! Met tranen in de ogen heb ik de bedevaart rond de grot gedaan. Basje redde het en of we daar blij mee zijn.
Tussen Kerst en Nieuwjaar 2012 liet Basje weten: ‘Opa, ik word grote broer’. Angst sloeg me om het hart. ‘Laat Evelien en Wim deze keer gespaard blijven, smeekte ik. Als alles naar wens verloopt, rijd ik met de fiets naar Lourdes!’ Renée werd op 6 augustus 2013 geboren. Het is een wolk van een kleindochter. Belofte maakt schuld.
Mijn trip naar Lourdes staat volledig in het teken van mijn kleinkinderen, kinderen en al wie me dierbaar is.
Begin januari haalde ik de fiets van stal. Met tranen in de ogen sloot ik het eerste tochtje van 25km af. Vorige week reed ik de Toprit 100km. In de Vlaamse Ardennen zag ik sterretjes, maar ik beet door. Iedere keer ik het moeilijk heb, denk ik aan Basje in de couveuse. Basje heeft gevochten als een leeuw om te overleven en dat zal ik ook doen op weg naar Lourdes.
Dit is mijn verhaal, maar ik ben er me van bewust dat ook Ivan, Willy, Geert en Laura, Patrick, Ronny en Johan een bijzondere reden hebben om aan deze bedevaart te beginnen.
Samen kunnen we het aan.

Freddy

Onze reis

Périgueux-Marmande, 115km! Hotel Campanile!

Mijn humeur is beter, dan toen ik vanmorgen Périgueux verliet! Ik weet niet wat het was… Plots bekeek ik alles door een donkere bril… Met mijn tanden kon ik hout klieven. Angst om wat zich zou aandienen misschien? De warmte? De hellingen? Alles werkte op mijn zenuwen… Moe worden zeker! Moe zijn… ik geef het graag toe!

We verlieten Périgueux richting Bergerac! Eerst wat bergaf en dan plots boem-patat serieus bergop… De eerste keer schakelen naar de kleinste versnelling (39×28). Daarna via een D-weg op en af. Het treintje bolde goed. In Saint-Georges de Montclar knepen we na 37km de remmen dicht. Opnieuw een stop in een groen en mooi decor. Vandaar naar de agglomeratie van Bergerac… De route nationale, de brug naar de D933, viel mee!

MONBAZILLAC! Château, degustatie… Bedankt, nu niet! De ‘caves’ niet te tellen op de vingers van één hand! Een spitse puist schoof men voor de wielen. In Rouffignac de Sigoules, net voorbij de top van die col, ademde alles geel, groen, wit en bolletjes uit! De TOUR de FRANCE! We volgden het traject dat de renners vrijdag ook volgen! De laatste 30km reden we over een Vlaamse Ardennen-traject! Op en af, maar te doen! Krampen hinderden Patje even… Johan en Geert blijven hinder ondervinden van pijnlijke voeten. Wie niets voelt, steekt de vinger op!

Inmiddels staan er meer dan 1000km op de teller. Nog 2 ritten te gaan… Morgen rijden we naar Nogaro! Nogaro? Ik geef graag toe dat ik er nog nooit van hoorde voor ik aan deze reis begon. Verkennen, doe ik opnieuw! Niets laat ik aan het toeval over.

Men voorspelt de komende dagen opnieuw onweer! Hopelijk valt het mee! Deze voormiddag was het warm, maar doenbaar! Na de middag klom het kwik op tot 32°! Toen het echt bloedheet werd, hadden we al een douchke gepakt.

Tot morgen!

Freddy