Goeie morgen,

De fontein kabbelde een nacht lang rustig verder… best wel veel verkeer ook! Toch goed geslapen! Hét goede gevoel in mijn benen? Ik voel enige stramheid in mijn kuiten. Pijn? Net niet overal… Périgueux: rit 8! Van Limousin naar Dordogne! Al weken wordt er over deze rit gepraat! Heuvels worden bergen! Wie me kent, weet dat ik nooit over één nacht ijs ga. Gisteren heb ik de rit van vandaag verkend. Niet de eerste 10km, maar een stuk verder… Ik weet een mooi plekje om een eerste banaan binnen te werken!

Ken je de streek rij dan even met mij mee! Van Saint-Junien rijden we naar Rochechouart waar een mooi kasteel over de regio uitkijkt. We dribbelen andermaal de Vienne om aan de voet te komen van de eerste col, bijna 3km klimmen. Meteen vol aan de bak is niet precies wat de opa van Bas en Renée graag heeft. Mijn oude knoken hebben wat tijd nodig vooraleer de jus echt door de aderen stroomt. Het wordt afzien, vloeken wellicht… Basje en Renée mag ik ook nu op jullie steun rekenen? Een klein duwtje maar…

Eens de eerste beproeving van de dag doorgeslikt, stomen we door richting Saint-Mathieu! Kun je nog volgen? In Pluviers nodigde een pleintje net voor een gebouw met een mooi torentje uit voor de eerste stop! We hebben dan net geen 40km op de teller staan. In Nontron geven we de ogen de kost. Mooi, zeer mooi! We slaan de weg in naar Brantôme. Na het middageten, de begeleiders zeggen dat we de ‘restjes’ voorgeschoteld krijgen, rijden we naar Périgueux! Ook daar is het hotel in het centrum gelegen! Dat biedt als voordeel dat terrasjes op wandelafstand liggen…

Nog even terug naar gisteren. De Limousin-steak heeft gesmaakt. Zo mals als boter. Een Medocsken deed de rest. Toen Carine en ik onze bedstee opzochten, was er nog veel ambiance! Mensen vergeten snel! De sfeer van altijd zat er opnieuw in. Lourdes… ‘tés maar 400km meer’, klinkt als muziek in de oren. Neem je enige twijfel waar wanneer ik zeg dat we nog harde noten moeten kraken? Het relatieve van ‘Frankrijk és een plat land’ wordt vandaag echt duidelijk!

@ Basje! Opa begint met enige schrik aan deze etappe. Mijn conditie is prima en bergop gaat het steeds beter. Alleen verteer ik spitse puisten niet zo goed. Pas dan eisen die vele kilo’s een zware tot. Ik beloof dat ik niet over mijn toeren ga, Basje. Ik beloof om mijn hartslagmeter in de gaten te houden. Basje ik wil je nog zoveel vertellen. Tot vanavond!

Freddy